Ολοκληρωμένη λίπανση Ελιάς

Παλαιότερα πίστευαν ότι το ελαιόδεντρο ήταν κατάλληλο για φτωχά και ξηρά εδάφη και θα μπορούσε να δώσει μέτριες  αποδόσεις σε εδάφη που θεωρούνται ακατάλληλα για άλλες δενδρώδεις καλλιέργειες. Αυτό είναι εν μέρει αληθινό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ελιά προτιμά πραγματικά ένα τέτοιο περιβάλλον. Η ελιά προτιμά τα εύφορα εδάφη με επαρκή επίπεδα υγρασίας, έτσι ώστε να μπορεί να δώσει υψηλές αποδόσεις για πολλές δεκαετίες.

Πριν εφαρμόσουμε οποιαδήποτε μέθοδο λίπανσης στον ελαιώνα μας, πρέπει να ελέγξουμε τις φυσικές ιδιότητες του εδάφους, καθώς και τα επίπεδα διαθέσιμων θρεπτικών ουσιών. Οι αριθμοί αυτοί επηρεάζουν διάφορες άλλες μεταβλητές που τελικά επηρεάζουν την απόδοσή μας. Έτσι, η γνώση τους είναι χρήσιμη για την αντιμετώπιση της έλλειψης ή της υπερβολικής συγκέντρωσης κάποιου συστατικού και για την αποφυγή του στρες των δέντρων. Δύο πολύ ενδιαφέρουσες παράμετροι είναι το pH του εδάφους και η περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο, διότι και οι δύο επηρεάζουν την απορρόφηση ορισμένων θρεπτικών ουσιών που προσθέτονται στο έδαφος από λιπάσματα. Το βέλτιστο pH για το ελαιόδεντρο είναι περίπου 6,5, αλλά το μέσο δένδρο ελιάς μπορεί να δίνει αξιοπρεπείς αποδόσεις σε εδάφη με pH από 5,5 έως 8. Μια συνηθισμένη δράση για τη διόρθωση του pH του εδάφους πριν από τη φύτευση νέων ελαιόδεντρων είναι η προσθήκη ασβέστη στο έδαφος (συμβουλευτείτε τον τοπικό σας αδειούχο γεωπόνο).

Τα ελάχιστα αποδεκτά όρια μακροστοιχείων μετά τη χημική ανάλυση των φύλλων είναι 1,5% για το Ν, 0,1% για το Ρ και 0,5% για το Κ. Το άζωτο είναι το πιο σημαντικό θρεπτικό στοιχείο όταν καλλιεργούμε ελαιόδεντρα για ελαιόλαδο ή επιτραπέζιες ελιές. Το άζωτο είναι απαραίτητο για τη βλάστηση και την παραγωγή των ελιών. Το κύριο σύμπτωμα της έλλειψης αζώτου είναι η μικρή ετήσια βλάστηση. Τα φύλλα είναι πολύ μικρότερα από το κανονικό και δεν γίνονται σταδιακά βαθιά πράσινα ως κανονικά φύλλα. Όταν διαγνώσουμε κάποια ενδεχόμενη έλλειψη αζώτου, πρέπει να συμβουλευτούμε τον τοπικό γεωπόνο για να καταρτίσουμε ένα πρόγραμμα ορθολογικής λίπανσης.

Ένα συνηθισμένο πρόγραμμα λίπανσης των δένδρων ελιάς που χρησιμοποιείται από εκατοντάδες έμπειρους ελαιοκαλλιεργητές είναι η προσθήκη 8-15 lb. (4-7 kg) λιπάσματος Ν-Ρ-Κ 11-15-15 σε κάθε ενήλικο δέντρο μία ή δύο φορές το χρόνο. Η καταλληλότερη περίοδος είναι κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα στα μη αρδευόμενα δέντρα. Μπορούμε να προσθέσουμε το λίπασμα στο έδαφος σε ακτίνα 2-3 ft (60-90 cm) από τον κορμό, ώστε να αποφευχθεί η υπερβολική συγκέντρωση μιας θρεπτικής ουσίας σε ένα σημείο έναντι άλλου. Ωστόσο, αυτές είναι μερικές μόνο κοινές πρακτικές και δεν θα πρέπει να ακολουθούνται χωρίς να κάνετε τη δική σας έρευνα. Κάθε χωράφι είναι διαφορετικό και έχει διαφορετικές ανάγκες. Είναι ωφέλιμο να διεξάγετε ανάλυση  εδάφους τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, και στη συνέχεια να προβείτε σε διορθωτικές ενέργειες μετά από διαβούλευση με έναν ειδικό αδειούχο γεωπόνο.

Η οργανική ύλη στα διάφορα στάδια της αποσύνθεσης (ειδικά ως χούμος) είναι ευεργετική από πολλές απόψεις. Βελτιώνει τις εδαφικές συνθήκες, όπως η συνοχή σε ελαφρά εδάφη. Επίσης, βελτιώνει την υφή των βαρέων εδαφών, λειτουργεί ως ρυθμιστής του pH, διατηρεί την υγρασία του εδάφους, αυξάνει την εδαφοχωρητικότητα, ενεργοποιεί τους μικροοργανισμούς του εδάφους και αυξάνει την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών. Κατά συνέπεια, τα οργανικά λιπάσματα αποτελούν συχνά τη βάση ενός ορθολογικού προγράμματος λίπανσης του ελαιώνα. Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, μπορεί να προστεθεί κοπριά και να ενσωματωθεί στο έδαφος. Στους ελαιώνες χωρίς άρδευση και χωρίς συχνές βροχοπτώσεις, πολλοί αγρότες παρέχουν κάθε 2 χρόνια 10-20 τόνους κοπριάς ανά εκτάριο (1-2 τόνους ανά στρέμμα). Σε καλά αρδευόμενες εκτάσεις, αυτή η διορθωτική δράση εκτελείται συνήθως κάθε 3-4 χρόνια. Και πάλι όμως, αυτές είναι απλώς κάποιες συνηθισμένες πρακτικές και τίποτα παραπάνω. Κάθε αγρότης πρέπει να κάνει τη δική του έρευνα και ανάλυση εδάφους ή ανάλυση φύλλων πριν εφαρμόσει μεθόδους λίπανσης. Λάβετε υπόψη ότι 1 τόνος = 1000 kg = 2.200 λίβρες. και 1 εκτάριο = 10.000 τετραγωνικά μέτρα.

Τα επαρκή επίπεδα ασβεστίου είναι πολύ σημαντικά για ένα υγιές ελαιόδενδρο, καθώς το ασβέστιο μειώνει την ευαισθησία του δένδρου σε ασθένειες. Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα της έλλειψης ασβεστίου είναι η χλώρωση (τα φύλλα γίνονται ανοιχτά κίτρινα ή λευκά). Η ανεπάρκεια ασβεστίου συχνά διορθώνεται προσθέτοντας 13-15 λίβρες. (6 – 7 kg) οξειδίου του ασβεστίου ανά ώριμο δέντρο (συμβουλευτείτε τον τοπικό αδειούχο γεωπόνο).

Το μαγνήσιο και το βόριο είναι επίσης σημαντικά για την κατάλληλη ανάπτυξη της ελιάς. Το μαγνήσιο (Mg) είναι το κεντρικό τμήμα του μορίου της χλωροφύλλης, ενώ το Βόριο (Β) παίζει σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό και τη μεταφορά των σακχάρων. Σε πολλές περιπτώσεις, εάν οι αγρότες εντοπίσουν έλλειψη μαγνησίου ή βορίου στη μέση της βλαστικής περιόδου, συχνά χρησιμοποιούν διαφυλλικά λιπάσματα (π.χ. 11-0-0-16MgO, 20,5% Β).

Πηγή: wikifarmer.com/el