Η Φροντίδα της Αγγελικής στον κήπο

Η Αγγελική είναι ακόμη ένα φυτό το οποίο συναντάμε πάρα πολύ συχνά εντός αλλά και εκτός του αστικού ιστού. Πρόκειται για ένα πολύ χαμηλής συντήρησης αειθαλές φυτό με πολύ μεγάλη ανθεκτικότητα. Είναι ιδανικό για φύτευση σε παραθαλάσσιες περιοχές, καθώς τα σταγονίδια της θάλασσας δεν το ενοχλούν καθόλου. Παράλληλα, ανέχεται άγονα εδάφη, ενώ αντέχει το κρύο, τους πολύ ισχυρούς ανέμους αλλά και την παρατεταμένη ξηρασία. 

Είναι ίσως το πιο συνηθισμένο φυτό για μπορντούρα, εξαιτίας του πολύ πυκνού φυλλώματος. Το συναντάμε σε διαχωριστικά πεζοδρομίων, ως ψηλό φυτοφράχτη σε μονοκατοικίες, ως χαμηλό διακοσμητικό φυτοφράχτη – χώρισμα σε επαγγελματικούς χώρους, αλλά και μεμονωμένα φυτεμένο σε μικρούς ή μεγάλους κήπους για καλλωπιστική χρήση. Το βλέπουμε πολύ συχνά σε πάρκα και πλατείες, ενώ κάλλιστα μπορεί να διαμορφωθεί σε δέντρο, όπως ακριβώς και η πικροδάφνη. Χρησιμοποιείται επίσης πολύ συχνά και ως ακουστικός φράχτης ή ανεμοφράχτης.

Η Αγγελική λοιπόν είναι ένας αειθαλής καλλωπιστικός θάμνος με πάρα πολλές χρήσεις. Η επιστημονική ονομασία της κοινής Αγγελικής είναι Pittosporum tobira. Το ύψος του φυτού αυτού μπορεί να ξεπεράσει και τα 4-5 μέτρα, ενώ το πλάτος του μπορεί να ξεπεράσει τα 3 μέτρα. Υπάρχει και η μικρόφυλλη Αγγελική που είναι κατάλληλη για πιο χαμηλές διαμορφώσεις και το ύψος που μπορεί να φτάσει είναι μικρότερο. Η επιστημονική ονομασία της είναι Pittosporum heterophyllum. Η οικογένεια και των δύο αυτών ειδών είναι η Pittosporaceae.  

Τα φυτά αυτά κατάγονται από την Άπω Ανατολή, όμως στη χώρα μας έχουν προσαρμοστεί άψογα. Τα φύλλα τους είναι δερματώδη σκούρου πράσινου χρώματος. Τα φυτά ανθίζουν Απρίλιο με Ιούνιο, κάνοντας άσπρα άνθη. Στη συνέχεια το φυτό δημιουργεί τους καρπούς που βλέπετε στη φωτογραφία, οι οποίοι στο τέλος του φθινοπώρου ανοίγουν και ο καθένας μπορεί να δει τους σπόρους. Το φυτό μπορεί αν βρει τις κατάλληλες συνθήκες να ζήσει για 20-25 χρόνια ή και περισσότερο.

Ξεκινάμε λοιπόν με την αγορά του φυτού της Αγγελικής. Σε κάθε φυτώριο της χώρας μας μπορούμε να βρούμε ένα φυτό Αγγελικής σε γλάστρα, με ύψος περίπου ένα μέτρο και κόστος 7-10 ευρώ. Σε περίπτωση που θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν πολύ πυκνό φυτοφράχτη, θα πρέπει να τοποθετήσουμε τα φυτά ανά 40 εκατοστά. Συνεπώς, αν ο φράχτης μας θέλουμε να έχει μήκος 4 μέτρα, θα πρέπει να αγοράσουμε δέκα φυτά. 

Η φύτευση της Αγγελικής μπορεί να γίνει οποτεδήποτε από το Μάρτιο έως και το Νοέμβριο. Η αγγελική δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος. Αναπτύσσεται σε όλους τους τύπους εδάφους εφόσον υπάρχει καλή αποστράγγιση. Το φυτό είναι ανθεκτικό στην ξηρασία.  

Διαλέγουμε μια θέση που λαμβάνει πλήρη ηλιοφάνεια για αρκετές ώρες την ημέρα. Παρόλα αυτά, το φυτό τα πάει καλά και σε μερική σκιά. Σκάβουμε μια τρύπα περίπου διπλάσια από την μπάλα χώματος που βλέπουμε στη φωτογραφία παρακάτω και τοποθετούμε προσεκτικά το νεαρό θάμνο. Στη συνέχεια, καλύπτουμε με χώμα και τοποθετούμε στη βάση του θάμνου ένα στρώμα οργανικής ύλης (φύλλα τεμαχισμένα, πριονίδια κτλ). Το στρώμα αυτό της οργανικής ύλης εμποδίζει την ανάπτυξη των ζιζανίων, ενώ βοηθά στη συγκράτησης της απαιτούμενης υγρασίας και προστατεύει τις ρίζες το χειμώνα.

Την περίοδο μετά τη φύτευση των νεαρών θάμνων, αλλά και κατά τη διάρκεια του πρώτου καλοκαιριού μετά τη φύτευση, τα φυτά χρειάζονται πότισμα το οποίο θα βοηθήσει πολύ την ανάπτυξή τους. Στη συνέχεια όμως, δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν ξαναποτίζουν ποτέ τα φυτά τους, δεδομένου ότι στην περιοχή τους υπάρχουν επαρκείς βροχοπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και τα ώριμα φυτά καλό είναι να ποτίζονται σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών. 

Περίπου τα ίδια ισχύουν και για τη λίπανση. Το πρώτο διάστημα μετά τη φύτευση, μπορούμε να ενισχύσουμε την προσπάθεια του νεαρού θάμνου να αναπτύξει ένα ισχυρό ριζικό σύστημα με την προσθήκη ενός ισορροπημένου λιπάσματος (π.χ. N-P-K 10-10-10). Στη συνέχεια, τα επόμενα χρόνια δε συνίσταται κάποιο λίπασμα για την Αγγελική.

Η Αγγελική είναι από τα πιο επιδεκτικά φυτά στο κλάδεμα. Μπορούμε πραγματικά να του δώσουμε το σχήμα που θέλουμε, αρκεί να το έχουμε αποφασίσει εξαρχής και να επιμείνουμε στο σχέδιό μας. Αν δεν κλαδέψουμε καθόλου την Αγγελική μας, το φυτό θα αρχίσει να αναπτύσσεται σφαιρικά προς όλες τις κατευθύνσεις, με βλαστούς αδύναμους και φύλλωμα αραιό. 

Γενικά το αυστηρό κλάδεμα της Αγγελικής συμβαίνει την άνοιξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, κάνουμε ένα καλό κλάδεμα την άνοιξη και ένα κλάδεμα καθαρισμού το φθινόπωρο. Αρχικά την άνοιξη πρέπει να αφαιρέσουμε από τη βάση όλους τους ξερούς και ενδεχομένως άρρωστους βλαστούς, ή τους βλαστούς που έχουν εξασθενήσει από το χειμώνα. Στη συνέχεια, ακόμα και αν η πρόθεσή μας είναι να δημιουργήσουμε έναν πολύ πυκνό φράχτη, αδιαπέραστο στην όραση, πρέπει να προσέξουμε τον αερισμό στο εσωτερικό των φυτών, καθώς σε συνθήκες ασφυξίας θα έχουμε πολλά προβλήματα. Αφαιρούμε από τη βάση τους βλαστούς που διακλαδίζονται προς το εσωτερικό του φυτού, δημιουργώντας πρόβλημα. Στη συνέχεια, με ψαλίδια μπορντούρας, μπορούμε να δώσουμε ακριβώς το σχήμα που θέλουμε. Τα Ψαλίδια μπορντούρας STIHL εξασφαλίζουν γρήγορες και καθαρές κοπές χωρίς κόπο. Τα ισχυρά ψαλίδια μπορντούρας STIHL είναι οι ιδανικοί βοηθοί στα μεγάλα κτήματα και στην περιποίηση αλσών και τοπίων. Τα μηχανήματα χωρίς καλώδιο προσφέρουν απεριόριστη ελευθερία κινήσεων κατά την εργασία, ενώ χάρη στη μεγάλη εφεδρική τους ισχύ είναι κατάλληλα και για πυκνούς φράχτες και θάμνους με χοντρά κλαδιά.

Ένα συνηθισμένο πρόγραμμα κλαδέματος Αγγελικής που προορίζεται για φράχτη έχει ως εξής:

Τα πρώτα δύο χρόνια μετά τη φύτευση του νεαρού θάμνου, κόβουμε με εργαλείο χειρός το 50% της νέας βλάστησης κάθε άνοιξη. Στη συνέχεια, από τον τρίτο χρόνο και μετά αφήνουμε ελεύθερα τα φυτά να ψηλώσουν (εφόσον στοχεύουμε σε ψηλό φράχτη), όμως κόβουμε προσεκτικά μεγάλο μέρος της πλευρική βλάστησης, έτσι ώστε να επιτρέψουμε καλό αερισμό και καλή διείσδυση του ηλιακού φωτός στο εσωτερικό του φυτού. Σαν γενικό κανόνα, μπορούμε να αφήσουμε δύο κύριους βλαστούς να διακλαδίζονται από χαμηλά. Στη συνέχεια, τον τέταρτο χρόνο, και καθώς η Αγγελική μας έχει ωριμάσει, αρχίζουμε να δίνουμε το τελικό σχήμα που θα έχει ο φράχτης μας, αφήνοντας μεγάλο μέρος της πλευρικής βλάστησης να δημιουργήσει το φράχτη σε πλάτος. Από το σημείο εκείνο και μετά, ουσιαστικά διατηρούμε το σχήμα αυτό, προσέχοντας να απομακρύνουμε από τη βάση όλα τα ξερά και εξασθενημένα κλαδιά, έτσι ώστε να ενθαρρύνουμε το φυτό να δημιουργήσει νέα βλάστηση.

Πηγή: www.wikifarmer.com/el